Normaal gesproken plan ik mijn onderwerpen voor Limburgliefde zorgvuldig van tevoren, maar nu kreeg ik last minute een ander idee. Ik zat in de ECI cultuurfabriek in Roermond en genoot voor de vierde keer van een one woman show van een Limburgse artieste die een plekje in mijn hart veroverd heeft: Suzan Seegers. Jaloersmakend wat die vrouw op een podium kan met haar stem en mimiek.

Waar je Suzan Seegers van kunt kennen? In eerste instantie uit de musicalwereld. Een tweede plaats bij Op zoek naar Evita, en daarna rollen in onder andere Les Miserables en Urinetown. Maar – niks ten nadele van musicals – een groot podium gevuld met collega’s en special effects, dat heeft Suus helemaal niet nodig. Sinds een aantal jaar is deze Limburgse solo op het podium te bewonderen, met als enige gezelschap haar vaste pianist Marc-Peter van Dijk. De twee zijn duidelijk perfect op elkaar ingespeeld. MP weet Suzan perfect te laten stralen, maar vangt zelf af en toe ook terecht de aandacht.

In haar eerste solotour Suus bracht Suzan Seegers eigen werk. Dialectliedjes, grotendeels samen met Gé Reinders geschreven. Met haar komisch talent waren de stukken waarin ze op cabareteske wijze verhalen uit haar eigen leven bracht minstens zo leuk als de liedjes. Die zijn verzameld op een album, dat zeer de moeite waard is. En hoewel ons Limburgs dialect in spreektaal misschien lastig te ontcijferen is, bleek dat Suus al zingend in het Limburgs haar boodschap prima kon overbrengen, ook buiten haar geboorteprovincie. Stiekem (of ja, nu niet meer zo stiekem dus) droom ik wel van een vervolg hierop. Ik luister de cd nog steeds regelmatig. Van ingetogen liedjes tot dansbare, aanstekelijke songs: een favoriet kan ik bijna niet aanwijzen.

Het leuke is dat Suzan zich ook elk ander repertoire dat ze aanraakt volledig eigen kan maken. Bij zowel bij Suus zingt Toon als Suus zingt Annie M.G. leek het wel alsof de liedjes door en voor haar gemaakt zijn. Tegelijkertijd toont ze ook het grootste respect voor deze bijzondere creatieve geesten die ons land rijk is geweest. Een ware ode aan hun werk, waarbij juist ook de onbekende liedjes stralen. Ik moet bekennen dat ik veel te weinig uit hun repertoires vooraf al kende, maar ik heb ademloos zitten luisteren, en genoten van de tijdloze teksten en perfect passende melodieën.

Suzan Seegers neemt je op ongekende wijze mee op een ontdekkingsreis. Elke noot is raak, elke overgang natuurlijk. Wij konden gisteren nog extra genieten van de thuiswedstrijd-bonus – een volle zaal en een duidelijk geamuseerde Suus – maar in welk theater je haar ook gaat zien: ze zal je inpakken. Suus zingt Annie M.G. is nog tot eind april te zien.