Iets meer dan drie jaar nadat we Hete Vrede zagen, gingen vriendin D. en ik naar de eerstvolgende tourvoorstelling van Claudia de Breij: Teerling.

We zaten in het midden van rij 1. En in het theater in Heerlen is rij 1 écht heel dichtbij. Bij veel cabaretiers moet je je bij het boeken afvragen of je wel op zo’n plek wil zitten, maar bij Claudia de Breij is het veilig omdat ze weinig improviseert. Behalve als je het zoals de man naast mij voor elkaar krijgt om uitgebreid foto’s te maken (had hij iClaudia niet gezien of zo?). Ik stond zelf al een aantal keer op het punt er wat van te zeggen, want ik vond de klikgeluidjes van de camera tijdens mooie liedjes nogal hinderlijk, maar Claudia was me uiteindelijk voor.

Mijn verwachtingen waren na Hete Vrede hooggespannen. En ik werd absoluut niet teleurgesteld door Teerling. Intelligente humor, mooie invalshoeken en natuurlijk de prachtigste liedjes met heerlijke taalvondsten. Dit liedje vond ik het allermooist. Ik heb nog geen kinderen, maar het raakte me diep.

Het meest bijzondere moment van de avond was de toegift: Mag ik dan bij jou gezongen zonder microfoon, recht voor mijn neus. Meezingen mocht, en hoewel ik dat woord voor woord had gekund, wilde ik alleen maar luisteren. Magisch.

Ook op de terugweg was ik nog steeds betoverd. We draaiden de cd van Alleen (met helaas niet alle liedjes van Teerling) en kennelijk werd ik afgeleid, want opeens reden we België in. Wat niet echt op de route ligt als je vanuit Heerlen op de A2 richting Eindhoven ging. Met die omweg was de cd wel precies afgelopen toen ik thuis aankwam.

Mooie avond.