Vijf dingen die ik leerde tijdens mijn verhuizing

| 3 reacties

Ja hoi, ik leef ook nog! Ik had het de afgelopen tijd druk met werk (nieuwe baan, hoera!) en natuurlijk mijn nieuwe huis. Ik ben inmiddels helemaal gesetteld en ben echt superblij met mijn eigen plekkie. Tijdens het klussen, woonshoppen en verhuizen ontdekte ik vijf dingen die ik graag met jullie deel. Ter lering en vermaak!

Uitkijken met die uitzet

Door de jaren heen had ik al flink wat spullen verzameld voor als ik uit huis zou gaan. Ik had ongeveer de halve zolder van mijn ouders geannexeerd met mijn verzameling servies, glazen die je gratis kon sparen, decoraties, handdoeken en dergelijke. Dat bleek twee grote nadelen te hebben. Het eerste nadeel was te overzien: je smaak verandert. Tijdens mijn ontdekkingstocht in alle dozen kwam ik de nodige spullen tegen waarvan ik me echt afvroeg wat de toenmalige tiener bezielde om te zeggen ‘OMG, dit wil ik!’. Ik bedoel, die porseleinen frietbakjes uit het kerstpakket van mijn vader uit 2004 waren inderdaad best grappig om te zien, maar anno nu voelde ik niet de behoefte om ze een plek in mijn keukenkastjes te geven. En de dingen die ik tien jaar geleden bij de Action kocht met het idee om ze op te hangen aan mijn woonkamermuren, die vind ik nu toch beter passen in de tuin. In een hoekje waar ik niet te vaak kom.

Het tweede nadeel was dat ik er in al die jaren niet écht in was geslaagd om overzicht te houden. Die glazen uit de spaaractie? Daar had ik er ongeveer 40 van. Mixers? Twee stuks. Daarnaast bleek ik ook de trotse bezitter van drie paar overhandschoenen, zeven ovenschalen en elf beslagkommen. Gelukkig hou ik van bakken…

Interieurstylisten zijn zó overschat

Ik wil natuurlijk niet alle interieurstylisten over een kam scheren en ze hebben heus zo nu en dan goede ideeën, maar in de planningsfase van mijn woning kwam ik er toch eentje tegen waar ik iets minder blij mee was. Bij de lokale Ikea hadden ze inspiratieworkshops en ik legde de styliste vol goede moed een plattegrond voor, wat kleurstaaltjes in mijn lievelingskleur heftig blauw/turquoise én het vraagstuk waar ik op moest letten als ik mijn 7,5 meter lange muur zou omtoveren tot een blauwe oase. Het probleem was alleen dat de interieurstyliste niet begreep dat dat laatste een gegeven was. Een vaststaand feit waar ze de rest van haar advies omheen zou moeten bouwen. Haar reactie was namelijk een twijfelachtige “Hm, misschien moet je toch een iets volwassenere tint kiezen?”

Je begrijpt, op dat moment was ik in staat een paar verfblikken tegen haar hoofd te slaan, maar dat zou haar punt over mijn volwassen keuzes natuurlijk niet écht ten goede komen. Dus ik hoorde braaf haar verhaaltje aan en keek toe hoe ze in een kleurenwaaier een soort hippe warme groentint selecteerde waar drie druppels blauw aan was toegevoegd. Mijn “en daar komt een Heel Grote Boekenkast” kwam ook niet goed aan, want ze begon gezellig een kastje te schetsen waarin drie boeken rechtop stonden en ernaast een stapeltje van vijf nonchalant gesitueerde boeken lag. HALLOOOHOOO, er zijn ook mensen die boeken (Heel Veel Boeken) lezen in plaats van door salontafelboeken over girl bosses en fit girls te bladeren.

Mijn wraak was dan ook zoet toen ik me werkelijk helemaal NIETS aantrok van haar advies en gewapend met verfrollers en mijn lievelingsblauwe verf mijn woonkamermuur onderkalkte. Ik ben echt zó blij met het resultaat en heb er nog geen seconde spijt van gehad.

blauwe muur interieurstyliste, turquoise muur in woonkamer, felle kleuren in woonkamer

Structuurverf is kut

Waar ik dan wél weer stevig van baalde, is het feit dat bijna alle muren in mijn huis door de vorige eigenaar zijn bewerkt met structuurverf. En structuurverf, zo ontdekte ik, is echt ver-schrik-ke-lijk. Hoe goed je ook je best doet, je ziet continu wel weer een plekje waar de verf niet goed heeft gedekt. Na driehonderd triljard keer mijn roller op en neer bewegen, besloot ik dat ik dit nóóit weer zou doen. Dus take my advice: nooit vrijwillig structuurverf gebruiken als ondergrond.

Ikea-meubels in elkaar zetten is niet zo erg als het lijkt

Gelukkig bevat dit artikel ook nog wat positieve verrassingen. Mijn doodsangst voor Ikea-bouwpakketten – gevoed door de gehele maatschappij – bleek namelijk ongegrond. Ik zag al helemaal voor me hoe ik huilend op de grond zou liggen, wanhopig om hulp zou smeken en na acht bouwpakketten nóóit meer de Ikea binnen zou durven, maar niets van al mijn horrorgedachten bleken waar. Ik kwam er al gauw achter dat het eigenlijk best wel leuk was!

Mijn eerste project was – heel dapper – een bureaulamp, waarbij je toch vier hele dingen aan elkaar moest koppelen. En dat lukte! Vervolgens durfde ik ook een LACK-tafeltje aan – peanuts. En nadat ik met mijn vriend een grote MALM-ladekast in elkaar zette zonder elkaar verrot te schelden, besloot ik dat een klein MALM-ladekastje in mijn eentje eigenlijk best zou moeten lukken. En dat was zo!

Daarna was ik definitief van mijn Ikea-vrees verlost. En natuurlijk, ook wij hebben wel eens iets in de verkeerde richting vastgezet, maar als je gewoon heel netjes en gestructureerd de handleiding volgt, kan iedereen het. Met mij – klusnoob der klusnoobs – als lichtend voorbeeld weet je zeker dat je safe zit.

Het is mogelijk om heel veel geld uit te geven bij de Action

Hét shopwalhalla van de lage landen, de Action, staat natuurlijk bekend als de plek waar iedereen zich rijk voelt. Je kunt er voor weinig geld een enorme buit binnenhalen. De Action leek me daarom de uitgelezen plek om eens flink in te slaan voor de dingen die nog op mijn to buy-list stonden. Ik had niet alleen halverwege de rit een tweede winkelkarretje nodig, maar deed waarschijnlijk ook de grootste geldtransactie door een particulier bij de Action ooit: ik rekende maar liefst 238 euro af bij de kassa. Tja, zelfs bij de Action tikt het best aan als je naast heel veel klein spul ook grote dingen als droogrekken, pannensets en opbergboxen inslaat…

3 reacties

  1. Punt 1, 4 en 5 zijn ZO herkenbaar! ?

  2. Haha, heerlijk geschreven! Kwam je serieus 11 beslagkommen tegen? Ik ben benieuwd waar je het allemaal gelaten hebt. Voor mij is het inmiddels heel wat jaren terug dat ik voor het eerst uit huis ging en het toen (bij de kaasboer) gespaarde aap-noot-mies servies is inmiddels ook vervangen. Was heel herkenbaar in een studentenkeuken, dus lol heb ik er wel van gehad. Maar ik ben er helemaal voor om het meeste pas te verzamelen als je daad werkelijk verhuisd bent. Dan weet je waar je echt behoefte aan hebt. Ook qua meubels en zo!

Geef een reactie

Verplichte velden zijn aangegeven met een *.


CommentLuv badge