Het is lente. Eindelijk! Ik haat de herfst en heb niets met de winter. En oké: stiekem is de zomer mijn favoriet, maar de lente is een elk geval een flinke stap in de goede richting. Alles is lichter, luchtiger en vrolijker. De wereld om me heen, maar ook mijn eigen kleine wereldje van binnen.

De lente inspireert me. Niet om uitgebreid schoon te gaan maken – helaas – maar wel met nieuwe gedachten en ideeën. En ach, een opgeruimd hoofd is me uiteindelijk ook meer waard dan dat opgeruimde huis, haha. Tijdens wandelingen in de lentezon laat ik mijn gedachten lekker de vrije loop. Tijd voor reflectie en een vooruitblik naar de toekomst. En waar ik de neiging heb om die gedachten grotendeels – of in elk geval als het écht dichtbij komt – voor mezelf te houden, deel ik ze de laatste tijd steeds meer met anderen. Dat is wennen, maar het voelt heel goed. Want ik merk hoe erg het me verder helpt. Hoe ik persoonlijk vooruit kom en écht aan het groeien ben.

Ik geniet – mede daardoor – volop van de laatste dagen. Zo reisde ik afgelopen zondag met Sproet naar Den Bosch, waar we Maaike ontmoetten (check haar blogpost over Oerwoud waarin ik als amateur-handmodel fungeer!). Lekker eten, goede gesprekken, mensen die vrolijk werden van Sproet (can’t blame them) en vooral van de zon. Heerlijke dag. En maandag was ik in Eindhoven, waar ik at met Amy. Echt leuk hoe we na onze eerste en enige live ontmoeting 2,5 jaar geleden verder praatten alsof we dat elke week doen. Mooi hoe elkaars blog volgen en Twitter ervoor zorgen dat je elkaars leven zo goed kent.

Net zoals alles buiten opbloeit in de lente, ben ik dat ook aan het doen. En dat bevalt me meer dan goed! Hou jij ook zo van de lente?