Kauwgom ~ 1) Bubblegum 2) Gom met etherische olie en suiker om op te kauwen 3) Kauwgum 4) Lekkernij 5) Snoep 6) Snoepgoed 7) Vogellijm als snoepgoed (crypt.)

De #WOT (Write on Thursday – hier leg ik het uit) van deze week gaf het woord ‘kauwgom’. Daarover kan ik best wat vertellen. Niet dat ik in tegenstelling tot Martha wél een liefhebber van dit snoep ben, hoor. Ook ik vind kauwgom nogal vies. Alleen het woord al, als je het ziet staan. (Is er al een prijs voor het Walgelijkste Woordbeeld? Dit is de eerste nominatie.) Ik word er spontaan misselijk van (sorry voor iedereen die nu ook misselijk wordt) en proef in gedachten meteen het smakeloze goedje. Dat lijkt tegenstrijdig, iets dat smakeloos is proeven, maar het kan. Ik schreef al eerder dat ik structuur bij eten erg belangrijk vind, en kauwgom is met z’n gladde, plakkerige substantie niet iets dat ik graag in mijn mond heb. En ja, dat smakeloze komt doordat er volgens mij weinig soorten kauwgom zijn die langer dan 3 minuten een mintig smaakje door je mond verspreiden. Dan kun je beter gewoon een pepermuntje nemen. Ik heb de kauwgom daarom zelf al een aantal jaar geleden definitief verruild voor pepermunt. Daar zit trouwens nog een heel verhaal achter, maar dat is iets voor een aparte blogpost. Inmiddels heb ik een heuse pepermunt-verslaving. (Die van de Hema zijn het allerlekkerst.) Wel de frisse smaak in je mond, geen gekauw op rubber.

De kauwgomkoker

Want behalve dat ik een hekel heb aan het gevoel van kauwgom in mijn mond, ziet het er natuurlijk meestal ook niet uit. Martha vertelde al over haar methode om notoire kauwgomkauwers (aargh, er is dus een woord dat er nóg lelijker uitziet dan ‘kauwgom’ alleen!) in de klas te laten stoppen, maar ik had een docent op de middelbare school die nog iets veel opvallenders deed. Mijn docent aardrijkskunde, met wie ik in die 5 jaar dat ik les van hem had nogal een ingewikkelde verstandhouding had, had een oude koker in zijn vaste lokaal staan. Zag hij dat je aan het kauwen was? Dan pakte hij zijn koker erbij, en daar moest je dan je kauwgom in deponeren. Op de talloze andere gommetjes. Het meest schokkende is nog wel dat deze docent er af en toe zelfs eentje uithaalde om er zelf nog eens op te kauwen. (Echt waar, I kid jullie not, mensen.) Dat is natuurlijk redelijk walgelijk (al lijkt het me dat het voor je weerstand geen kwaad kan), maar hij vond al dat gekauw aanzien zelf waarschijnlijk viezer.

Dus mocht je nog eens van plan zijn om zichtbaar kauwgom te kauwen terwijl er andere mensen verplicht naar je hoofd en bewegende kaken moeten kijken: doe het niet. Anders bel ik hoogstpersoonlijk mijn docent op (dan moet ik trouwens wel nog even zijn nummer regelen, maar dat is slechts een detail) en zorg ik ervoor dat hij die koker boven je mond leegkiepert… 😉