Ik heb jullie al eerder gewaarschuwd: ik zou een bijzonder slechte foodblogger zijn. Daarom hou ik het wijselijk bij omnibloggen met soms een recept. Sommige (food)bloggers maken recepten waar ze tevreden over zijn nog een keer speciaal voor een fotoshoot. Ik niet. Ik maak altijd direct foto’s van iets dat blogpotentieel heeft. Noem het optimistisme, noem het gezond verstand (béétje aan de calorie-inname denken), of noem het voor mijn part overmoedigheid. Want ja, ik heb wel eens gefaald. Ik heb inmiddels best wat foto’s verzameld van gerechten die tóch tegenvielen. Soms een klein beetje, soms heel erg. En er is nu eenmaal weinig zo fijn als een goede portie leedvermaak, dus hierbij deel ik drie mislukte gerechten van mijn hand.

Ananas-cheesecake

Ik hou van ananas, ik hou van karamel en ik hou van cheesecake. Die drie dingen in één taart verwerken leek me dus ook een prima plan. De smaakcombinatie was het probleem trouwens niet, dus wie weet vind je hier ooit nog een ananas-karamel-cheesecake. Ook wist ik vooraf al dat verse ananas in combinatie met zuivel geen goed plan is, dus trok ik een blikje open. So far so good. Wel maakte ik voor dit recept voor het eerst zelf karamel. Mijn idee was om die over de koekjesbodem te gieten. Ik maakte alleen nogal weinig en dat spul hardde supersnel uit, dus dat mooie laagje mislukte.

Voor het roomkaasmengsel gebruikte ik uit kostenoverwegingen kwark in plaats van roomkaas, wat de smaak wellicht niet echt goed deed. Ook maakte ik de kostenbesparing vrij snel ongedaan door de beslagkom om te laten vallen toen het mengsel bijna klaar was. Grr. Opnieuw begonnen, taart in de oven, taart in de koelkast, en er kwam iets uit dat er aardig goed uitzag qua structuur. Hoewel veel mensen aangaven ‘m lekker te vinden, was ik zelf toch niet tevreden. Mijn vader vond hem ook niet lekker. Met zijn opmerking sloeg hij eigenlijk de spijker op zijn kop: “Wat is dit voor droge rijstevlaai?” En ja, (droge) rijstevlaai is nou eenmaal niet waar een goede cheesecake op moet lijken…

Gezonde quiche

Quiches zijn echt een van de beste uitvindingen ooit. Alles wordt beter met bladerdeeg. Maar je kunt nog zoveel groenten in je hartige taart proppen: bladerdeeg is natuurlijk niet echt superduper healthy. Maar Audrey, wanneer ben jij je dan druk gaan maken over of dingen superduper healthy zijn? Nou, niet eigenlijk. Maar ik had zoete aardappel geproefd bij een collega en aubergine bij Maaike en die smaken bevielen me wel. Beide groenten waren een keer in de aanbieding, en ik vond een recept voor gezond kwarkdeeg. Champignons en zongedroogde tomaat zijn altijd een goed idee vind ik, dus die mochten er ook bij.

Beetje jammer alleen dat ik me pas realiseerde dat ik nog zongedroogde tomaat moest toevoegen toen mijn groenten al heel kunstig over de taart waren verdeeld. Ik strooide wat over de bovenkant, maar de oven was genadeloos. Bijna alle stukjes werden wel erg donker. Ik peuterde ze voor zover het kon van de quiche af voor de foto – en hoe vrolijk ziet die quiche eruit met al die kleurtjes! – en het leek allemaal goed te komen. Toch viel de smaak me een beetje tegen. Het was allemaal nogal vlak en het schreeuwde om iets lekker zoutigs/hartigs als – je raadt het al – zongedroogde tomaat. Spekreepjes zouden de smaak ook goed hebben gedaan, maar ik ging eens voor vegetarisch. Nee, deze quiche was best oké, maar dat ik ‘m nou echt lekker vond? Dat toch niet. En zo verdwenen ook deze foto’s in een mapje ver weg op mijn laptop…

Bosvruchten-monchoutaart

Normaal gesproken bewaar je het beste voor het laatst. In een blogpost over (semi-)mislukte recepten is het natuurlijk discutabel of het beste of het slechtste nou het beste is, maar dit is in elk geval het meest mislukte recept van de drie. BY FAR.

Het begon al bij de bodem. Ik gebruikte simpele biscuitjes als koekbodem. Het was meteen de laatste keer dat ik dat deed. Elke keer als ik dat namelijk probeer, wordt die bodem geen geheel, hoeveel boter ik ook toevoeg. Mijn theorie is dat die koekjes gewoon te droog zijn om een goede koekbodem van te maken. Echt, doe jezelf een plezier en ga voor bastognes, jodenkoeken of speculaasjes. Succes én smaak gegarandeerd.

Op mijn veel te kruimelige bodem deed ik een roomkaas-slagroommengsel. Fruit is ook al zoet, dus ik vond dat er best wat minder suiker in kon. Verrassing: ik gebruikte veel te weinig, waardoor het amper smaak had. Ik pureerde wat bosvruchten die ik door de witte laag heen wilde roeren voor een marble-effect. Zodra ik dat echter probeerde, doorboorde mijn satéprikker de bodem. Oeps. Te dunne monchou-laag dus.

Omdat ik nog steeds geloofde in een goede afloop – hoewel het feit dat ik al een foto maakte van de ongegarneerde taart misschien wel een teken aan de wand was – besloot ik zelfs voor een garnering te gaan. Slagroomtoefjes maken is echter niet mijn sterkste punt, en als slagroom uit een spuitbus komt, is die sowieso niet echt klaar voor een langdurig esthetisch effect. Het spul kon het gewicht van de besjes al amper aan. Bij het aansnijden van de taart gingen de koekkruimels overal heen, en vervolgens smaakte het geheel ook nog eens nergens naar. We hebben de taart nog wel opgegeten, maar niet met plezier. Doei, taart, tot nooit meer ziens…

Wat is jouw ergste mislukking in de keuken?