Ik hou nogal van blauw. En blauw ook van mij, denk ik.

Kleding

Zo heb ik nogal een overdreven hoeveelheid blauwe kleding. Blauwe spijkerbroeken heeft iedereen wel, maar bij mij overheerst die kleur ook sterk bij de colbertjes, vesten, shirts en sjaals. Nu is het wel zo dat zwart niet mijn kleur is. En wit ook niet. Ik kom er nooit zo goed uit met die kleurentypes, wat ik nou ben. Maar blauw is eigenlijk altijd goed. En dus neig ik er altijd naar. Hoe vaak ’t me niet is overkomen is dat ik bij het bereiken van het bestelscherm in webwinkels moest concluderen dat alles (ja, echt alles) in mijn winkelmandje blauw was. En ook in fysieke winkelmandjes ligt meestal veel te veel blauw. En als het geen blauw is, dan is ’t wel weer groen of paars. Vast geen toeval dat die ook weer aan blauw verwant zijn.

Auto’s

Auto’s, dat is dus ook zoiets. Ik betrap mezelf erop dat steeds als ik denk ‘hé, dat is ook een mooie auto’, het een blauwe blijkt te zijn. Felblauw, meestal. Misschien ziet ook wel elk model er beter uit in blauw.

Je kunt wel raden wat er gebeurde toen ik een eigen auto ging kopen. Blauw moest het worden. Felblauw. Of ik auto’s keihard heb afgewezen vanwege hun kleur? Absoluut. Maar nu heb ik dan ook een te gek gaaf autootje dat behalve blauw ook lekker compact (hoera voor inparkeren!) en zuinig (hoera voor bankrekening!) is. Joehoe!

Ik denk dat ik mijn voorliefde voor blauw maar gewoon moet accepteren. Zijn er nog mensen die in mijn zelfhulpgroep willen? 😉 Of heb jij een andere lievelingskleur?